Hi!

Dag 53? Als we bij dag 100 zijn gaan we net als de Chinese baby’s een 100 daagse verjaardag vieren!

Lang niet gesproken zeg, sorry! Ik denk dat ik maar gewoon een wekelijkse wekker ga zetten voor mijn blogje, voordat ik het vergeet! Het zou natuurlijk erg jammer zijn als ik het vergeet. Niet alleen voor jullie, maar ook voor mezelf voor als ik dit wil terug lezen wanneer ik oud en rimpelig ben.

Ook al moet je wel weten dat het aansporen van het schrijven soms best wel lastig is.

Waar o waar zal ik beginnen met schrijven? Vorige week. Vorige week hadden we een dag met echt vreselijk veel regen. Van een collega van mij kreeg ik deze foto’s toegestuurd (deze zijn ook gemaakt in Nanjing, de stad waarin ik mij bevindt):

Zaterdagavond samen met Charles, Sherroe (mijn collega’s) en Klaudia (vriendin/medestudent die ook mee is naar China) naar een bar genaamd Jimmy’s. Erg leuk en gezellig en word gerund door een Americaan, veel buitenlanders dus (vooral Britten).

Het grappige was wel dat er vlak naast Jimmy’s een restaurant zat met een bordje: ‘’Originally out Holland!’’. Natuurlijk konden Klaudia en ik het niet laten om even naar binnen te stappen en te vragen wie o wie daar nou echt Nederlands is. Dat bleek dus de eigenaar te zijn die helaas niet aanwezig was. Daar gaan we natuurlijk wel een keer terug!

Voorbij vorige week komen we bij deze week aan. Die naar mijn mening niet zo’n groot succes is. Boze, vervelende gasten.. en een lastige collega. Ze is wel een schat van een meid, beetje jammer dat ik haar continue als een klein kind in de gaten moet houden.

Van de vervelende / boze gasten was er een stel die wij gedoopt hebben tot meneer en mevrouw Kwal, omdat ze zich echt als een stelletje kwallen gedragen. Deze meneer en mevrouw hebben een villa van het hotel gekocht, en zijn daarom ‘’belangrijk’’ en voelen zich daarom ook heel, heel erg ‘’belangrijk’’. Oh, en om het mooier te maken, hebben ze een geweldig frans accent, waardoor ze heel goed zijn te verstaan.

Dinsdag zijn ze twee keer bij het ontbijt bij mij gekomen, en mevrouw nog een keer later na het ontbijt om te vragen of er ergens een dierenarts in de buurt is. Toen de communicatie niet zo soepeltjes verliep, vroeg mevrouw (op een hele kattige manier) of ik wel Engels sprak. En heb haar heel vriendelijk naar de 1^e verdieping verwezen, waar ze iemand anders maar lastig moest gaan vallen. Sjeetje. Sorry voor alle Fransen out there, maar zo’n accent is echt heel lastig om te verstaan.

Jammer dat ze geregeld terug komen in het hotel.. Maar ja, genoeg gezeurd over hen. Let’s continue to the happy stuff!

Ik heb deze week ook erg veel leuke gezellig, lieve gasten gehad. Mensen die vaak komen, waarmee je een gezellig praatje kan maken, een grapje of gewoon een fijne ochtend kan bezorgen.

De mensen waarvoor je het doet. Die je dag weer goed maken! Het is vooral leuk om te horen als ze in Nederland zijn geweest. Over hun ervaringen te horen van Nederland, of van China zelf, of hoe hun weekend is geweest.

Er is deze week een Celebrate Service Week in het hotel met activiteiten en curcussen voor het personeel. Om hen te ‘’bedanken’’ voor hun werk. (Show als je het mij vraagt, maar ook wel weer grappig).

Doordat de activiteiten de hele week door zijn wordt het vrijdag afgesloten met een feest gehost door… me! Nou, ik en een Chinese collega, ha ha. Waarbij wij het mogen open, prijzen mogen uitreiken en leuke babbeltjes houden. Gisteren, vandaag en morgen voor het feest hebben/hadden we meetings erover gehad. Over het thema, muziek, opzetting, decoratie, schema, ect. Erg leuk dat ik daar invloed op heb.

Het is van 17:00-19:00, maar beginnen al om 10:00 met de voorbereidingen zoals make up en face paintings! Geen zorgen, foto’s volgen!

Oh, en het thema is Boherian.

Mijn rol is vooral om lekker ‘’open’’ en westers te zijn. Heerlijk!

Ik heb er erg veel zin in, vooral omdat dit een hele ervaring gaat zijn voor mij. En nu ik er over denk, deze week was ook wel een week met ervaringen. Ondanks de ontevreden gasten, heb ik er wel van geleerd. Om je niet te veel op je kop te laten zitten, en gewoon stevig in je schoenen te staan. Ik ben best trots op mezelf dat ik, niet alleen deze week, maar mijn tijd in China prima red/vermaak/overleef.

Een tijd om nooit meer te vergeten.

Groetjes,

Sheila

PS: Sorry voor de spellingsfouten!
PPS: En we mogen een magnetron op onze kamer om het meer ‘’homie’’ te maken. Echt super handig... als je hem hebben opgehaald bij de winkel, ha ha!
PPPS: Vergeet niet om mijn nieuwe video's te bekijken die ik heb upgeload. Daar je zien waar ik nou eigenlijk werk!